دلیل عدم دقت بایت (Bite) با اسکنرهای اورال (دهانی) می‌تواند به عوامل متعددی مرتبط باشد. در ادامه به مهم‌ترین دلایل و راهکارهای احتمالی اشاره می‌کنم:
۱. خطاهای اسکنر (مشکلات فنی)
- کیفیت اسکنر: دقت اسکنرهای اورال بسته به برند و مدل متفاوت است. برخی اسکنرهای ارزان‌قیمت یا قدیمی رزولوشن پایینی دارند و جزئیات را به خوبی ثبت نمی‌کنند.
- کالیبراسیون نامناسب: اگر اسکنر به‌درستی کالیبره نشده باشد، داده‌های نادرست ثبت می‌کند.
- محدودیت فناوری: برخی اسکنرها در ثبت نواحی خاص (مثل خط مرکزی اکلوژن یا جزئیات لبه دندان‌ها) ضعف دارند.
۲. خطاهای کاربری (تکنیک اسکن)
- حرکت دست: لرزش دست اپراتور یا حرکت بیمار هنگام اسکن می‌تواند باعث تار شدن تصاویر شود.
- پوشش نامناسب: اگر تمام سطوح دندان‌ها (مخصوصاً قسمت‌های جونده و پروگزیمال) به‌درستی اسکن نشوند، بایت نادرست تفسیر می‌شود.
- وجود مانع: بزاق زیاد، خون یا مواد موقت (مثل تمپورری) روی دندان‌ها دقت اسکن را کاهش می‌دهد.
۳. مشکلات مربوط به بایت خود بیمار
- اکلوژن متغیر: برخی بیماران عادت به فشردن غیرطبیعی فک دارند یا در حالت استراحت اکلوژن، موقعیت واقعی فک را نشان نمی‌دهد.
- مشکلات مفصل فکی (TMD): اگر بیمار اختلالات مفصل تمپورومندیبولار دارد، ثبت بایت دقیق سخت‌تر می‌شود.
۴. پروتکل نادرست اسکن
- عدم استفاده از مارکرهای اکلوژن: برخی سیستم‌ها نیاز به مارکرهای مخصوص (مثل پودرهای نشانگر یا استیکرهای رفلاکتیو) دارند تا اسکنر بتواند بایت را دقیق‌تر ثبت کند.
- ترتیب اشتباه اسکن: در برخی موارد، ابتدا باید قوس بالا و پایین جداگانه اسکن شود، سپس بایت ثبت گردد.
راهکارهای بهبود دقت
. استفاده از اسکنرهای با کیفیت بالا (مثل 3Shape، iTero یا Medit و یا sirona)
. کالیبراسیون منظم اسکنر مطابق دستورالعمل سازنده
. آموزش صحیح اپراتور برای تکنیک اسکن بدون لرزش و پوشش کامل دندان‌ها
.کنترل محیط اسکن (کاهش بزاق با ساکشن، خشک‌کردن دندان‌ها)
. استفاده از مارکرهای اکلوژن در صورت نیاز
. درخواست از بیمار برای قرار دادن فک در حالت راحت و طبیعی (نه فشار دادن عمدی)