در رستوريشن هاي دنداني ، دلايل شايع شكستن پرسلن به ترتيب :
طراحي اشتباه فريم
اشكال در باندينگ
اشكال در لايه اكسيد
ضخامت ناكافي لبه فريم
طراحي بايد ساپورتيو باشد بدين مفهوم كه در تمامي نقاطي كه پرسلن تحت فشار و نيروهاي جويدن قرار ميگيرد ، از پايين توسط فريم ساپورت شود
( trestle design )
كه معمولا توسط لابراتوار ، نه به دليل ندانستن ، بلكه بيشتر بدليل كوتاهي فراموش ميشود
اشكال در باند پرسلن به فريم ، معمولا به دليل آلودگي سطحي فريم ايجاد ميشود در اين موارد قطعه پرسلن جدا شده از سطح فريم تميز و فقط داراي لايه اپك هست سطح فريم هم مات و داراي اكسيد مناسب است فقط آلودگي سطحي ، به هر دليلي ، مانع باندينگ است
سطح فريم در اين موارد براق و يا سياه نيست بلكه يك فلز سالم و مات است ، يعني لايه اكسيد مناسب دارد اشكال در لايه اكسيد دو حالت دارد ، ممكن است لايه اكسيد كم يا ناقص باشد و يا لايه اكسيد زياد باشد هر دو باعث عدم اتصال مناسب پرسلن ميشود
اگر لايه اكسيد كم باشد ، عملا باندينگ اتفاق نميافتد و قطعه پرسلن بعد از جدا شدن نسبتا تميز و مانند مورد قبل است ، ولي سطح فريم براق و مثل يا فلز سالم اكسيد نشده است
اگر لايه اكسيد زياد باشد ، باندينگ به اين لايه داريم ، ولي بدليل ضخيم بودن لايه ، شكست در داخل خود لايه اتفاق ميافتد
در نتيجه قطعه پرسلن جدا شده هم تميز نيست و در قسمت داخلي آن اكسيد سياهي وجود دارد ، به انضمام اينكه سطح فلز هم مات و يا براق نيست ، بلكه سياه و داراي اكسيد زيادي است
در مواردي هم كه ضخامت فريم به اشتباه زياد نازك شده باشد بدليل تغيير شكل فريم هنگام نشاندن يا سمان كردن ، پرسلن جدا خواهد شد
اين مورد عموما در مارجين اتفاق ميافتد